düşünceler,
birbirini tekrar eden yankılar gibi,
dilin kıvrımına saplanmış suskunluk.
düşüncesizlikse,
bir boşluk değil,
her şeyi dolduran gürültü.

artık düşünülmeli düşüncesizlik,
çünkü düşünceler birbirine benzerken,
düşüncesizlik başkalaşır,
her seferinde başka bir zarar gibi.

düşünmek gerekir,
en çok da düşünceleri düşünmek.
düşünmüyorum demek,
düşünceden kaçmak değildir,
yalnızca başka bir düşünceye sığınmaktır.

düşünceler,
bir pencere açar geleceğe,
bir yol olur sevdiğine.
birini düşündüğünde,
kendini de düşünmüş olursun.

düşünülmek,
söylenmemiş bir “buradayım”dır.
unutulmuş bir söz,
hala içimizde çınlayan.

düşünüyorlar,
benimle birlikte,
yarım kalmış cümleleri.
askıya alınmış umutları.

düşünüyorlar düşüncesizce geçmişi,
yarına inanmadan,
bugünü unutarak.
hala fısıltılar kuruyorlar
olmayan dudaklarda.
dokunmadıkları düşleri,
sarılmadıkları insanları özlüyorlar.

gözlerin göremediğini düşünüyorlar.
henüz doğmamış bir çocuğu,
henüz söylenmemiş bir gerçeği.

ve biri soruyor içinden,
bu kaçıncı akılsızlığım.

çünkü düşünmek artık yetmiyor,
düşünceler yetim kaldı,
düşünceler yalnız,
düşün–ce–siziz.
*
Mehmet Demir
16721