bak kurumuş dudaklarım yokluğunda.
sözler yanıyor hafız, sözler.
gözlerim her yerde seni arıyor.
yokluğun yakıyor hafız, yokluğun.

geceye ayaz düşer, üşürüm iliklerime kadar.
ayazdan değil ha…
yokluğundan üşüyorum.

şimdi sen söyle hafız, sen söyle,
nedir bunun çaresi?
bir öpücük mü ısıtır beni,
sıcak bir gülüş mü,
yoksa bir bakış mı hafız?
söyle hadi.

söylemesen de olur artık.
nasılsa diyecektim ki, sustum
anladım hafız anladım,
sen demesen de anladım hafız,
ama hiçbiri… işte hiçbiri.

sen yoksan anlamsız her şey.

hadi de bana hafız,
de bana,
yanmak mı tek çare
yoksa yokluğunda ağlamak mı?

gülmeyi unuttum hafız, gülmeyi.
benim sevmelerim hep yarım kaldı.
bakışlarım hep eksik,
ama yanmalarım hep kusursuz oldu.

şimdi susmak gerekir bana.

sensizlikten kurumuş dudaklarımda kalan
bu yanmalar nasıl söner hafız?
ruhundan bir nefes üflesen hafız,
diner mi acılarım sence?

gülüşlerim tamamlanır mı eskisi gibi?
de hele hafız, de bana.
tamamlanır mı...
*
Mehmet Demir
151123