uzanırsın sere serpe toprağın üzerine
gökyüzüne bakarsın, yağmur bulutlarını izlersin
sonra gök gürler, şimşekler çakar
yerden göğe yükselen bir ses yankılanır

bulutlar ağlamaya başlar
gökyüzünden yere gözyaşları sel olup dökülür
açarız ellerimizi olduğumuz yerde
rabbim yardım et diye dua ederiz

yanağımdan süzülen sevinç yaşlarına gülümserim
tebessümler yayılır yüzüme
mahrum kaldığımız gülüşlere bir nazire gibi
birkaç kuruş için harcanan zamanları düşünürüm

kahkahanın yerinde feryatlar dolaşıyordu sanki
hayatın peşinden nasıl sürüklendiğimizi anlayamamıştık
nedendi bu nefret, bu öfke, bilmem
kaçtıkça kovalandık
girdikleri her yeri enkaza çevirdiler

kırılan kapılar, yıkılmış duvarlar
üstlerinde bıraktıkları izler
yüzlerinde o alçakça gülümseyiş
yağmur bile temizlemeyecek nefretlerini, unutma

günün birinde, bilinmez bir zamanda
yaşayacaksın bunu
bulutlarla başlayan yağmur gibi
gecenin en koyu anında
yırtılmış bir gökyüzünden düşünce anlayacaksın

biraz olsun düşünemezsin gerçeği
az bir nefese muhtaç kalırsın
çırpınırken o zavallılar
tebessüm kaybolur yüzlerinden
yerine hüzün çöker
başlarında eksik olmayan o bela
aşağı yukarı inip çıkardı sürekli

biliyorum, yine boşunaydı tüm olanlar
bu dünya hesapsızca tüketiyor her şeyi
hiçbir gayesi yok zaten

bir el uzanıp tutarsa sana, sevinme
yüzüne bakıp gülünce anlarsın sinsiliği

yağmurlu günler güneşli günlerin habercisiydi
parklar, bahçeler doluydu çocuklarla

ellerim uzanır yüzümden akan yaşları silmeye
rabbim bana güç ver, dersin içten içe
hayallerinin çoğu çoktan ölmüştü sanki
yaşamaksa tek gayeydi artık

ama onlar hala gülüyor, fütursuzca
iyileşenleri bile hasta ettiler

bak, gün doğdu
gün yeniden ağardı
o simsiyah kömürlerin içinde esmer çocuklar
umarım bu acı onları öldürmez
daha ayakkabıları bile yokken ayaklarında

eski bir kaçamak için af dilenirken
sana uzanan eli bile göremiyorsun

dünya bu işte, yalakaların dünyası
adalarına tutunanlar yine adlarıyla yıkılır
kim zengin kim fakir bilinmez
yeter ki akıl fakir olmasın

her yağmurda
her gözyaşında
yaşananları unutma
ve onları iyi hatırla

Mehmet Demir
91220