Sevgili Hiçliğe,
ve belki de
bir zamanlar “sen” dediğim yokluğa...

Bu gece de sustum,
konuşmadım kimselerle.
Ne kırgınım, ne küskünüm...
Sadece yoruldum.
Kendi içimde, kendi kendime
bin parçaya bölünüp
hiçbirini toplayamadan
yatağımın kenarında yığılıp kaldım.

Biliyor musun?
Ben en çok geceleri büyürüm.
Dualarıma sarılır,
çocuk gibi ağlarım içimden.
Sesim çıkmaz,
çünkü alıştım artık
duyan olmamasına.

Benim en iyi dostum
artık kendim oldum.
Ne zaman ki biri "anlarım" dedi,
ben biraz daha sustum.
Çünkü bilirim,
insan anlamaya değil,
geçip gitmeye gelir hayatımdan.

Cahilim belki...
Ama bilemediğimden değil,
çokça sezip de susmayı seçtiğimden.
Kimi zaman sustuklarım,
söylediklerimden daha çok canımı yaktı.

Gözümde yaş,
avuçlarımda dua...
Her gece biraz daha eksilerek
ama hep inançla uyudum.
Dualarım…
Eskimedi.
Zamanın rüzgârına direnebilen
tek mirasım oldular bana.

Anlatabilseydim sana içimdeki yangını...
Eğer bir gün anlasaydın,
yüreğim seni taşıyamazdı.
Çünkü bazen,
dua etmek bile fazlaydı
birini sevmeye.

Kabulleniş...
Sandıkları gibi pes etmek değil,
bir nevi dua etmeyi bırakmadan
razı olmaktır
olmayana.

Belki de sen hiçbir zaman
anlamazdın cümlelerimin
mana âlemindeki suretini.
Sen kelimelerde oyalanırken,
ben içimde kurulan
sessiz harflerle inşa ettim kalelerimi.

Ben yine de taşıyorum içimde seni,
bir Hira dağı gibi
yüksek, yalnız ve kutsal.
Dualarımda saklıyorsun hâlâ.
Kabul olur mu bilmem…
Zaten hangi kitapta yazıyor ki
her duanın kabul olacağı?

Ben,
kabul olunmayacak bir dua taşıyorum sana.
Geceyle mühürlenmiş,
sabırla yoğrulmuş bir dua.

Ve ne yaparsam yapayım
yüreğim kaldıramıyor
sensizliğin sızısını.
Sen yokken bile
senin varlığınla yanıyor içim.

Bir sabaha uyanmadan önce
yine seni koyuyorum avuçlarıma,
senli bir dua gibi.
Ve biliyor musun,
insan bazen bir dua kadar sevilir,
ama hiç bilinmez.

Ve ben...
Sen hiç duymasan da,
hiç dönmesen de,
hiç bilmesen de…
Yine de dua ederim sana.
Çünkü bazen sevgi,
birini kazanmaktan çok
onsuz yaşamaya razı olmaktır.

İşte ben,
onsuzluğuna razı olmuş bir yüreğim artık.

Ama yine de...
Bu mektubu sana yazıyorum.
Belki bir gece,
bir dua gibi düşersin içine
okunmamış bir şiirin.
Ve belki,
sessizliğin içinden
beni duyarsın...

30.07.2025
ZAMAN TÜNELI