(Hz. Muhammed SAV’e Kelâmın Susturulmuş Hicranıyla)

Sen yoksan, söz küser
Harfler ağlar, heceler susar
Her kelime donmuş bir dua gibi
Kalpten çıkamayan bir feryat gibi
Bir elif titrer yokluğunda
Bir vav eğilir mahzun
Lâl olur dilin nuru
Ve ümmet sükûtun kıyısında yıkılır

Ey Muhammed (SAV),
Sen yoksun diye cümleler dağılır
Şairin kalemi kırılır,
Âlimin lisanı biter,
İlham yerini inkâra bırakır
Mürekkep boğulur kağıtta.

Her beyit suskun,
Her şiir yetim,
Cümle cümle solan bir ümmetiz biz
Adınla dirilen her harfi kaybettik
Bir "Bismillah" bile titreterek çıkar dudaktan
Çünkü sen yoksun!

Sana dokunmayan hiçbir kelime yaşamıyor
Sana varmayan hiçbir cümle tamamlanmıyor
Seni anlatmayan her söz
Kalpsiz bir gövde gibi çırılçıplak...

Sözün boynu bükük,
Harfin nefesi dar,
Heceler kırgın
Ve lisan yetim.

Ey kelâmın sahibine secde eden Peygamber
Seni unutan dil,
Duaların eşiğine bile varamaz,
Seni bilmeyen gönül
Aşkı tanıyamaz!

"Oku" dedin
Ama biz önce seni okuyamadık
"Ümmî" oldun
Ve ümmeti dirilten bir kitap oldun.
Şimdi kitaplar seni tanımıyor
Sayfalar suskun
Satırlar senin ismini özlüyor
Cümleler vuslatı unutmuş
Her bir kelime,
Senden uzaklaştıkça,
İçine çöken bir çöl gibi
Genişliyor ama kuruyor

Ey sözün canı,
Ey harfin nuru,
Ey kalemlerin sevgilisi,
Ey Kur’ân’ın yaşayan hâli
Sen yoksan;
Diller taş olur,
Gözler susar,
Kalpler konuşmaz
Ne zikir yükselir göğe
Ne nida döner kalbe.

Çünkü sen yokken
Kelime nefes alamaz
Şimdi harf harf susuyor ümmet
Her harf bir yitik yetim
Her cümle boynu bükük
Her şiir seni anmadığı için sessiz

Aşıklar dil bulamaz
Âlimler ders veremez
Şairler ilham duymaz
Çünkü sen, sözün özüsün

Harf harf içimize yazılsan
Heceler can bulur
Kalemler secde eder
Mürekkep cennete döner

Ey Muhammed (SAV),
Senin adını anmakla
Açılır bütün kapılar
Suskun gönüller dile gelir

Ama şimdi
Seni unutmanın soğuğunda
Kelimeler donmuş bir deniz
Söz, buz tutmuş bir ay gibi
Her harf bir feryat
Her cümle bir yas
Her dua,
Senden uzakta kaybolmuş
Ve ben,
Sana varamayan her kelime için
Ağlıyorum.

Her suskunluğum bir pişmanlık
Yazamıyorum, çünkü
Harflerim seni arıyor
Bir ümmetin boynuna dolanan sükût bu
Sessizlik bile seni özlüyor
Çünkü sen,
Sessizliği bile konuşan bir rahmetsin

Yalnız söz değil
Kalp de donar yokluğunda
Göz de kurur
Aşk da donar...
Çünkü Ey Resûl,
Sen yoksan kelimeler nefes almaz!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(21 Temmuz 2025)