Hz. Muhammed (SAV)’e Sesini Yitirmiş Bir Ümmetin Ağıdı

Sen yoksun ya Resûl,
Ve kelimeler kimsesiz kaldı.
Bir harf, diğerine dokunmuyor artık
Bir cümle, kendini tamamlayamıyor
Bir dua, yarıda kalıyor…
Bir nida, göğe ulaşmadan boğuluyor boğazda.

Diller seni anmayınca
Sözler taşlaşıyor
Ve aşk,
Bir suskunluk hâline dönüşüyor.

Sana yönelmeyen her kelime
Kuru bir yaprak gibi savruluyor
Rüzgâr bile rahmet taşımıyor artık
Çünkü sen yoksun…

Seni söylemeyen lisan,
Kelime saymaz artık kendini
Seni anlatmayan şiir,
Şairi inkâr eder
Ve seni zikretmeyen ilim
Cehle karışır, karanlıkta kaybolur.

Ey “Oku” diyenin övdüğü Nebî,
Biz seni okumayı unuttuk.
Sen yoksun,
Ve okumak boşa çıkmış bir yolculuk gibi şimdi.
Ne ilim taşıyor kalbe
Ne satırda diriliş var
Çünkü adın geçmediği hiçbir satır
hayat doğurmaz…

Bir elif boynunu büküyor
Bir be gözlerini kapatıyor
Bir vav sığınağını kaybediyor
Çünkü senin yokluğunda
Her harf hicret ediyor yüreğimizden.

İlham suskun,
Kalem mahzun,
Mürekkep ağlamakta
Kağıt, bir öksüz gibi
Üstünde taşımak istemiyor cümleleri.

Ey kelâmın dirilişi
Ey vahyin nuru
Sen yoksan
Bir “Bismillah” bile
Sönük başlar günün başında.

Sana açılmayan dua
Arşı titretemez
Adın geçmeyince
Rahmet inmiyor,
Çünkü rahmetin adı sendin ya Resûl…

Cümlelerimiz çatlıyor,
Çünkü özünü kaybetti
Kalplerimiz kanıyor,
Çünkü dilimiz seni anmaktan uzak
Ve lisanlarımız yanılıyor
Çünkü yalnızlığı seninle bölüşmeyi unuttular.

Ey Muhammed,
Biz her gün harf harf donuyoruz
Seni anmadan geçen her an
Daha da çorak oluyor gönlümüz.

Bir çiçek bile
Senin ismin geçmeden açamıyor
Çünkü her güzellik,
Senin kelâmınla yeşeriyordu.

Şiir sustu,
Masal bitti,
Mânâ uçurumlardan yuvarlandı
Çünkü sen yoksun
Ve kelimeler artık üşüyor.

Anlatamıyoruz
Çünkü seni konuşmuyoruz
Susuyoruz
Çünkü seni duymayı unuttuk
Dinliyoruz ama işitemiyoruz
Çünkü her şey
Sadece bir boşluk yankısı gibi…

Her sessizlikte seni arıyoruz
Her mısrada seni özlüyoruz
Ama artık harf harf eksiliyoruz
Çünkü her “sen yoksun”
Bir kelimenin sonudur.

Sana varmayan bir cümle
Kendi kendini inkâr eder
Çünkü seninle başlayan her kelâm
Bir merhamet olurdu dilimizde.

Şimdi sadece
Susmanın bile yükü var üzerimizde
Çünkü seni unutmuş bir ümmetin
Konuşmaya da hakkı kalmaz…

Ey harflerin sultanı,
Ey sözün ruhu,
Gel, dön kalbimizin lisanına
Çünkü sen yoksun ve biz
Sadece yazamıyor değiliz
Artık hiçbir kelime
Sana olan hasretimizi anlatmaya yetmiyor

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(21 Temmuz 2025)