Benim hiç sevgilim olmadı, dedi genç adam.
Ama elleri vardı; dünyanın en güzel ellerine sahipti ve bir o kadar da telaşlıydı.
Kalbini avuçlarında taşıyor gibi heyecanlı ve tir tir titriyordu o güzelim, öpülesi elleri.
Asil ve sakin görünmeye büyük çaba gösteriyordu; içinde kopan fırtınaların sesini tebessümleriyle kısıyordu.
O an ne olduysa oldu, ruhu ruhuma değdi ve içimde bir ürperti hissi belirdi.
Geçmişimin hiç olmayan mutlu günlerinden gelmişti. Çok derinden, en eskilerden tanışıyorduk biz; ve ben, yıllardır onu bekliyordum.
Müjdeler olsun! diye bağırmak, haykırmak geliyordu içimden ki gözlerim çoktan sevinç çığlıkları atmaya başlamıştı.

Yıllardır yatağın sağ tarafında, duvar dibinde yatan ben; aniden sol tarafında buldum kendimi.
Sırf başım onun sol yanında olursa temelli yerleşirim oraya düşüncesiydi bana bunu yaptıran.
Ait olduğum yeri bulmuştum; sokakta kalmaktan kurtulmuştum.
İşte, en sonunda, gecelerce evimde uyuyup uyandığımı hissediyordum.
Yemin ederim ki, bu koca dünyada benden zengini yoktu ve olamazdı asla.

Yüzümde çiçekler açıyor, gönlümde cümbüşler çalıyordu ve Cananım karşımda duruyordu.
Gelişi, yüreğimde bir çocuğa alınan ilk bisiklet sevincini
ve geceden ütülü olsun diye yattığım döşeğin altına serilen entariyi giyeceğim bayram sabahının şenliğiyle dolup taşıyordu.
Varlığından haberdar edene bin şükür… Canan, hoş geldin. dediğim anda,

Uyandım…
Sağımda boş bir yastık, odayı özlemin kokusu buram buram sarmış, içimde tarifsiz bir keder.
Boynumun sağında büyük bir kulunç ağrısı, başım Cananın sol yanından boşluğa düşmüş.
Eğer uyanmış olmasaydık, daha şiirler yazıp okuyacaktık.
Bir şarkımız olacaktı, tamamlanacaktık.
Eksiksiz biz olacaktık, hatta sütlaç yapacaktık;
Mis gibi tarçın kokacaktı hayalerimiz.
Artık ben bizizliğin acısına dayanamıyorum dediğim anlarda sütlaç yapıp, acımı tatlandıracağım.
Sende öyle yap.

Şimdi birleştir ve aç ellerini;
Bak, avuç içlerine yerleştirdim veda busemi.
Sen de özler isen ben gibi, öpüşüp sevişmelerimizi…
Ola ki özlersen uykumuzu ve bizi, öp kokla orada beni.
Çünkü biz artık, ne yazık ki, uyandık sevgilim.

19/04/2025 Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)