Şairin hüzünle dansı bir anlamda onun içsel mücadelesinin bir yansımasıdır.
Şair, hüzün içinde derinleşirken, bu duyguyu bir tür fark uyandırıcı bir kaynağa dönüştürür.

İşte şiir de bu kaynağın yansımasıdır, bir arayış ve bir arınma aracı olarak karşımıza çıkıyor.

Bir şairin hüznü, aslında onun içsel dünyasının renklerini ortaya koyar.
Her rengin tonu farklı farklı duygularla şekillenerek şiire evrilmiş oluyor.


Şairin hüzünle kurduğu bağ onun estetik duygusunu ve yaratıcı gücünü besler. Hüzün şiirde bir araç değil bir kaynaktır aslında.
Bu nedenle şairin acısı, kederi, bir tür altın madeni gibidir.
Duygularının en derinlerinden seslendiği zaman, şiir bir başka boyuta geçer. Bazen hüzün kelimeleri yoğunlaştırır, bir ses, bir his, bir renk olur.
Kimi şairler, hüznün sararmış yaprakları arasında yalnızlıklarını bulurlar ve bununla barışırlar.
Diğerleri ise acılarından bir nehir gibi akarak büyük bir içsel dönüşüme ulaşırlar.


Sonuç olarak şiir ve hüzün birbiriyle ayrılmazdır.
Onlar ruh ikizi gibidirler. Şair, hüzün içinde büyür, onunla olgunlaşır ve şiirini yazar. Şiir, bir yandan hüznün derinliklerine kadar inerken, diğer yandan onu aydınlığa taşıyan bir araç haline gelir.
Şair, sadece duygularını değil, aşkla var olmanın koşullarını da şiirine yansıtır. Hüzün, bir şairin en büyük öğretmenidir. Çünkü her hüzün insanı biraz daha yakından tanımaya, yaşamı biraz daha derinden hissetmeye götürür.



Hüzünlükent ve Hüzün mevsimi,

Bu kent, şairin kendisini tanımladığı bu duygu durumu, zamanla bir metafor halini almış, kaybolan, unutulan ya da eksik kalan her şeyin simgesi haline gelmiştir.
Bu kent, yalnızca bir yerin adı değil, aynı zamanda zamanda bir mevsimin, bir ruh halinin ve bir varoluş biçiminin şekillendiği bir dünyadır.

Hüzün mevsimi kayıpların mevsimidir. Bir şeyin sonuna yaklaşırken bir başka şeyin başlangıcı yoktur. Sadece bekleyiş, bir boşluk, bir beklenmeyen ayrılık vardır.

Kentin sokakları hüzünlü mü, hüzünlü.
Mevsimin yaprakları hüzünlü mü, hüzünlü:
Her biri kırık bir pencere, her biri sararmış bir ağaç.

En içten Tebrikler.
İyi dileklerimle.

"Toprak kokusu gibi" demiş.
"Ülkem gibi" demiş..
Ama bir türlü "Seni Özledim" diyememiş..
İki çay söylemiş,

Biri içilmiş, biri soğumuş.".. ☕

Koskoca yaşanmışlıklarda çay kokusu var. O koku seni bırakmaz...🌸🎶🤍🍃🦋

gökyüzü ağır bir palto gibi düşüyor omuzlarıma
mevsimler sırayla büküyor dizlerini
bir tek senin adın direniyor karanlığa
şimdi her kelime bir isyan mektubu tanrıya
her suskunluk bir zincir yalnızlığın boynumda

şehrin kasveti camlara vurduğunda
rüzgar hüzünle dolaştığında dar sokaklarda
adını taşırım ellerimde
ağır soğuk ama kutsal
sen ki bir kahve kokusu kadar tanıdık
ama bir masal kadar ulaşılamazsın


tebriklerrrr🙏🙏🙏🙏🙏🙏