Ne sana sevda anlatacak sözüm
Ne de sana yalvaracak özüm kaldı


Yanıp kavrulurken senin ateşinle
Her sabah yeniden doğardım senin güneşinle.
Ayrı alfabelerden yazıp
Ayrı kitaplardan okusak da
Sevdanın lisanı aynı sancısı ayrıydı


Bazen sen sözcüklerinin namlusuna bir kurşun sürer
Ve o kurşunla beni milyon kez vururdun


Bilirdin sana kızsam da kıyamadığımı
Bilirdin de
Yinede zulmederdin
Saçlarındaki ellerime


Zamanla pazarlığımız vardı
Ve tüm âlemler seni sevmelerime dardı


En güzel dizeleri yazmak geçerken içimden
Kalemimi kan tutar
Hasretini katlederdim heceler boyu.
Katıksızdı acılarım
Sensiz olmaksa tuzlu yaraydı içimde
Ve ben merhem diledikçe senden
Sen yaramın tuzu üstüne tuz basardın yeniden

Mahkûmuyduk yalanların yalancılıkların
Bu günü konuşurken yarını düşünmezdik


Ruhumuzu ortaya koyar
Aşkımızı boğazlardık
Bir sözcük için kendimizi yorar
Ve seviyorum diyemezdik
Şimdi değip geçerken yüreğimize sevdanın karası
Sevdikçe açılır oldu aşkımızın açık yarası


Ne kederimiz eksik şimdi öğünümüzde
Ne de huzur bulabildik ince sızılı günümüzde


İçimiz alev alev yanarken,
Göz göz yaralarımız ılgıt ılgıt kanarken
Biz suspus olur
Gurur dağlarına tırmanırdık.
Çağlayan nehirleri kurutur
Aşk dolu şiirleri unuturduk
Ve bilirdik yüreklerimizin ilacını
Bilirdik de
Yine de dal dal kırardık sevda ağacını


Ne Sana sevdamı anlatacak sözüm
Ne de yollarını bekleyen gözüm kaldı.


Son şarkı çalarken kulaklarımda
Son çayımdır elimdeki
Ve son yolculuğa meyilli ayaklarım
Son kez taşırken yorgun bedenimi
Sana kızıp kıyamasam da
Gidiyorum artık senli bu şehirden

Ve güvercinlerimi
Ve yağmurlu günlerimi
Ve senli dünlerimi
Sana emanet ediyorum!
Ve gidiyorum.




Hüzünlükent Narin