Bir düşten geriye dönmek
Bitmeyen bir karakışa mahkûm olmak…


Gündüzleri unuttum
Bir karanlığın mahkûmuyum hep
Kan kokulu dualarım var
Seni bana hatırlatan gecelerin masumiyetin
Eyyy
Siyahla beyazımı tek renk eden
Bil ki
Her daim
Topuğumda diken olmayacaksın


Kör olduğunu bilmeden yaşamak
Önce kahkaha sonrada gözyaşı…


Demlenmiş hiçbir şarkı
Eş değil yokluğuna
Yakıştırma bana deli hallerimi
Aldırış etme
Dilimden dökülen küfürlerime


Sana deli olduğumu
Sana avare oluşumu hoş gör
Ve...
Sakın ha
Aşkla uçtuğumu düşünme sakın
Zira
Mavisinde çırpındığım
Sabrın seması kanatlarıma dar geliyor artık


Bir bakış…
Nihayetsiz hayallerin son durağı…


Üç harfliler işgal etmişler ruhumu
Yeni keşif değil aşk
Rimel katranlığında kirpiklerim
Soytarı hallerim şehrin sokaklarında
Sofra kazıntısıydı adım
Yaşamak mı?
Ölmek daha güzeldi inan


Bir bakışı ile benliğimi vuran gözler
Keşke daha önce okusaydım
Körlüğün kitabını


Masmavi bir sofrada
İnsan hep mi katilini özler...


Öylesine zordur ki
Cevapsız bir soruyla karşılaşmak…



#Hüzünlükent