Gelişin milat oldu
Hüzünlerimi terk etmişliğime.
Son duamın,
Son dileğimin kabulü oldu,
Hoş gelişin adam,
Sen hoş geldin gönlüme,
Ne hoş getirdin kendini bana.

Buğulu gözlerim güldü seninle,
Yüzüme tebessüm gönlüme huzur oldun.
Sen hoş geldin,
Ne hoş getirdin kendini bana.
Ağlamıyorum artık, uslandım.
Yıkık bir duvardı yaslandığım diyorum,
Senden önceme dek.
Hepsi, hepsi bu aslında.

Renkler saçtın ömrüme,
Ellerinden her renk yakışıyor bana adam.
Gül kırmızısını dudaklarıma,
Sevinç olan pembeyi yanaklarıma,
Asil olan siyahı gözlerime,
Beyazı kaderime sür, olur mu?
Sen hoş geldin gönlüme,
Ne hoş getirdin kendini bana.

Aynalarla barıştım seninle,
İlk saçlarımı sevmeye başladım.
Sarı tonlardan vazgeçip,
Kızıla, ihtirasa bıraktım her bir telini.
Yüzümdeki matemi mezara gömdüm.
Sevinçler doğurdum seninle,
Yeni bir bebek,
Yeni bir hayat,
Yeni bir ben oldum.
Yeni bir sen olmak için.
Sen hoş geldin gönlüme,
Ne hoş getirdin kendini bana.

Ben seni çok sevdim.
Seni sevdiğim için kendimi sevdim.
Sonra kadın oluşumu,
Sonra seninle oluşumu,
Sonra senin olmayı sevdim.
Sevdim işte... sendeki beni sevdim.
Sen hoş geldin gönlüme,
Ne hoş getirdin kendini bana.

Yıllar yorsa da seni,
Bakma dış güzelliğime.
Kalbim en az senin kadar kırgın,
İçim en az senin kadar yorgun.
Sende dinlenmeye,
Seni dinlemeye geldim.
Sen, ben, biz olmaya,
Sende varolup sen de kaybolmaya geldim.
Sakallarında bir buse,
Yorgun yüzüne can olmaya,
Yüreğine şefkatle dokunmaya geldim.

Artık bu şehirde
Gün başka güncem başka.
Ay başka, yıldızlar, gökyüzü başka.
Yağmur yağmıyor artık gözlerimden.
Herkes çıktı senden başka özlemimden.
Gecem de sen,
Günüm de sen,
Şehrim de sen.
Sefalar getirdin
Sen hoş geldin gönlüme,
Ne hoş getirdin kendini bana adam.



hüzünlükent Narin