Biliyorum hiç bitmeyecek bu özlem nöbetleri.
"Ahh"diyorum
Hep mi sevene çektirilir ezâ
Kader de hasret varmış
Teslimim nihayetinde yazan kaleme

Öyle, arada sırada değil
Aklımın mekânında
Belli bellirsiz tüm adreslerde
Unutsam seni düşünmeyi
Az buçuk kaybetsem dengemi
Ve büyük büyük boşluklarda yok olup gitsem...
Kendimle konuşuyorum saatlerce
Geçen zamanı ve saati hiç kaaliye almıyorum
Hiç bitmeyen bir kitap gibi
Başa sarıp sarıp Kendime kendimi anlatıyorum
Cümleler arasında kayboldukça aklım deliriyorum.
Bazen seni de anlatmak istiyorum kendime ama
Sana kırgınlığım
Sana küskünlüğüm saatleri boş ver asırlar boyu geçmez

Kalbimin bir tarafı yangın yeri
Diğer tarafı kan revan
Hangi tarafa sarılsam acı
Dokunduğum zaman
Bir tarafında ellerim yanıyor
Diğer tarafında ise ellerime kan bulaşıyor kan

Birgün bir yerde ansızın karşılaşmış olsaydık
Her şey mümkün olabilirdi
Bir an sana teslim olabilirdim
Bakışlarında ki tuzağa tekrar tekrar düşebilirdim
Sonra düşünüyorum
Yok yüreğim diyorum
Seni affetmeyi kaldıramıyorum
Yanmak ise seni bağışlamaktan daha iyi gibiydi...

Bazen sen yokken güzelsin diyorum
Bazen keşke yanımda olsaydı diyorum
Severken ayrı kalmayı ayrıca güzel becerdik
Tebrikler ikimize de desem de!
Ağrılı sancılar sarıyor bedenimi
Senin payın da yok sayılmaz hani
Düşündükçe,düşündükçe eyvahlar olsun ki, çıldırıyorum.
Kaybetme nöbetleri bedenimi sarıyor
Titreyen sesim, gözbebeklerim
Odamın duvarlarını yıkıyor titredikçe.
Romatizmalarım eskiye nazaran daha sızılı oluyor.
Hüzünlerim! Ah benim hüzünlerim
Çocukluğumdan kalma olsa da
Peki bu kalbime vuran nedir?

Doktor ilaçlarını daha dikkatli kullanmalısın diyor
Nefes almak isterken,
boğazıma bir yumru oturuyor, yutkunamıyorum.
Sigarayı bırakalı on yılı geçti de
Bir ömür senden vazgeçemedim
Öldürecek bir gün beni biliyorum
Ya astım atakları
Ya da bu özlem nöbetleri
Öldürecek bir gün beni.

Eyy kara kaşlarına ferman yazdıranım
Gözlerinin siyahına hayranlığım ayrı olsa da
Karanlığa esir yaşamak çok zor.
Güneşi özlemek diyorum
Ahh sevdiğim! Güneşi özlemek
Oda sana benziyor, aynı senin gibi
Eşit derece de acı verici oldu.
Bulutların gölgesi yok bugünlerde
Pencere önü bakışlarla yetiniyorum
Güneş tenimi yakıyor, sen ise hala içimi
Kahrolası alerji ilaçları da işe yaramaz oldu artık

Bana birileri sürekli iyilikten bahsediyor
Duyuyor gibi yapsam da duymuyorum aslında onları
Kısa cevaplar verip haklısınız diyorum haklısınız
Ve susuyorum.
Utanıyorum belki de söylemeye ama.
Benim hayatımda iyi insanlar pek olmadı
Varsın canları sağolsun

Aslın da yapmam gereken şey belli
İyileşmekten umudunu kesen organlarım gibi
Kangren misali
Kesip atmak istiyorum
Düşünmekten kendimi alamadığım
Seni, beni,
Ve kahretsin ki işe yaramayan ilaçları

Kahretsin ki, bu özlem nöbetleri hiç bitmeyecek
kahretsin!..

#Hüzünlükent Narin