Kadim bir vedanın
yankısı var kulaklarımda
Issızlığımda ruhunun gölgesi
Ne “ah” yakışır,
Ne de yeni bir beddua dilime
İntizar etsem
Sesimin seyrine durur suskunluğum
Oysaki hazırımdır
Hem de her şeye
En çok da vedalardan önce
Kokusu sineme sinen ayrılık acısına


Dört duvarıma yoldaş
Hayallerime seslenen ninni tınısı
Sağanak acılar titreşirken
İçimin sevda vahasında
Vefasızlığın depremi değil
Çoktan da çok sevmenin artçı acıları
Tüneğini kurarken bakışlarıma
Aşk odam hüzün kuşanıyor
Duvardaki saat yerinde sayıyor
Hayallerimin boy aynası bile sana kırılıyordu.


Taban halısından gardıroba
Kahve fincanından su sürahisine
Saksısına dargın begonyadan
Işığı sisli abajura
Hepsi birer birer şahitlik ediyordu
Vefasızlık örneği vedasız gidişine.
Ve benden önce
Gitme kal diye onlar haykırıyordu
Ama sen tüm seslere kulağını tıkayıp
Anıların yüzüne çarpıp umut kapısını
Zalimin zulüm yüzüyle çekip gidiyordun


Bilmiyorum
Bir kara kalemin kahrıyla
Sana daha kaç şiir yazabilirim ki,
Kaç geceyi daha kızıla boyar ki
Sözlerimden özüme çağlayan kan pınarları.
Velhasıl
Onca vurgun, onca fırtınayla başa çıktım da
Bir tek gözlerime gücüm yetmedi
Ardından döktüğüm İki damla yaş katlime fermandı.


Bir asrın felaketi gibi gelsen de başıma
Başım gözüm üstüne koysam da seni
Senden gelene eyvallah desem de
Eyvallahsızlığının kanıtıydı
Allah’sız oluşun
"Kulda merhamet arama" derdi annem
Merhamete ihtiyaç duymadım ama
En nihayetinde insandım be sevgili

Bazen bir meltem gibi dokunup
Bazense bir fırtına gibi esip
Aşka dair sözlerinle nefesimi kestin.
Siyah tülle süsleyip sevgi penceremi
Gözlerimi sana,
Gönül kapımı aşka kapattım.
Pervasızca yağarken gözlerimden yağmurlar
Kalbim alev alıp yansa da
Söylesene söner mi?
İçine attığın aşk ateşi.



Hüzünlükent Narin