Düşüncelerimde büyüttüğüm bir ağacın kökleri
Gözlerimde gördüğün
Saçların salkım saçak
Zihnimi dağıtan rüzgar misali
İçimden büyüteceğim her gün yeniden
Dalları sana ulaşana dek


Boş günlerimiz sahibini arıyor
Ömrümüze dolan ızdıraplar misali
Sakalımız çıkmadan yaşlandık
“Biz niye ölemiyoruz” diyen çocuk
Baksa görecek
Güneşin ipini
Aklı hala kaybettiği ayakkabısında
Yarın maçı var dünkü düşleriyle

Devam ettikçe yol eğrilir
Önceki virajın tersine döner
Yadsımadır
Yağmur durmaz
Habire damlar üstüne
Bir gerilla kıyafeti eksiktir
Tutuşturmak için ateşi
Keman sesi gelir her yaz
Sinemaya gideriz üstü açık
Perdeden korku dökülür filmin orta yerine
Elin elime değer
Dağı delmeye giderim
Geçmişi çivilerler duvara
Kargalar dolar hayatımıza
Sular durgunlaşır

Rüzgarın kanadına gizlenip
Gelen ses sen misin
Bana ıslıkla şarkımızı söyleyen
Pencerenin pervazına bıraktım kulaklarımı
Seni dinliyorum
İçimden geliyor sesin, her yerden
Öyle dolmuşum sensizliğe

Gecenin karanlığını eşeliyorum tırnaklarımla
Bir çizik yetecek perdeyi yırtmaya
Sen dökülüyor dizelerimin üzerine
Yağmur damlıyor
Bir çığlık utandırıyor
Sonra artık ışık mı gelir, yoksa kan mı
Unutmamayı alarak yanına
Belleklerimize çöker
Hatıralarımız karışır birbirine
Yol uzadı
Ömür kısaldıkça onun uzaması da…

Göllerde durgun sularda
Ördekler boyunlarından vuruluyor en güzel yerlerinden
Parlak, koyu yeşil halkaları kalıyor geriye
Karakış geç geldi
Kargaların yuvaları salkım saçak
Beyin hacimlerini kıyaslayıp
İnsandan zeki oldukları tezini
Çürüttü son dolandırıcılar
Soğuk havalarda un ve helva lazım
Bizim için
Bırak birazını da kargalar çalsın
Boyun eğdirilemedikleri için seviyorum
O çingenelerin sesini
İnat dökülüyor kanatlarından
Ellerimiz kırılıyor ağırlığından
Kargalar ve söğüt ağacı, sevmeden tamamlıyor birbirini
Yağmur damlıyor
Ben kayayı deliyorum
Bahar bizi bekliyor
Gözyaşlarım cemreyi
Yağmurun gölgesinde dans eden
Bir köknar ağacı
Ölememeyi düşünmesi yersiz
O küçük çocukların
Bombaların ıslığına asılmış
Bir dünya yok olsa ne olur sanki?