Yavaşça dönen kirmanın ucunda yaşam
Çarıkları yollara meraklı üç-beş kişi
İlahî yok oluşların ardında
Yün eğirip çıkrık çevirirken
Kör
Sağır
Sûreleri üfledi
Yeni doğan çocukların kulaklarına
“adlar sözlüğü”nden silindi yaşanmış yıllar
Fetvalı rakamlara değişti

Avutulmaya ihtiyacımız var
Ve biraz gözyaşına
İsyan kendini boğsun içinde
Patlamaya mecalsiz
Yanardağı ağzı asiliklerimiz
Devrim umudunu yitirmeden
Yollar
Uzun
Kıvrılan
Tozlu
Asfaltlarla kaplı umutsuz uzantılar

Adanın ortasında yaşlı bir zeytin ağacı
Etrafında büyüyen çocuklukların
Elleri mürekkep lekeleri
Siyah
Yeşil
Ve
Kırmızı
Ve insan sıcağı
Sabah gülen akşam çatılan kaşların buyurganlığı
İyiliğin; kendini sakladığına inanılır oldu
Uzaktan geçen gemilerin güvertesinde bile
Gören yok onu

Derin kuyularda sesler
Senfonik
Yarıp toprağı
Acı
Biraz umut
Çok acı