Çamurlu mevsimin uçurtma kuyruklarından yükselen çatılar...


Çocukluk
uzak kıyıların Mart’ında dul göç
ayaklarını taşır tarihin..
yıldız kadifeli gecenin güğümünde
aklıma geliyor çeşmeler
hüznün mor çığlıklarında yoklukla seviş
içimdeki yolun ince kederi




denizi telaşlandıran ay kalbim
kar şarkılarını uzun trenlerle tozan.
bir aynanın kırılganlığında büyüyen çocuğum
yüzümde asılı kalan nehirler
ve sahipsiz düşler..
anıları öğütüyorum
ağacın gölgesinde yağmur yüklü rüzgar koşarken karanlığa
savrulur bir bahar
dalında narçiçeği..
günlerin uykusunu işleyen derin kuyular
yalnızlığın beyaz örtüsü




yeleli türkülerin kundağına ağ ören dallar
ruhumun gümüşünde çıplak ufuk
Ki,duvarında kanatlı kelebekler odamın voltası
eşelenen sözlerin oyuğunda zaman hasırdan takvim..
kırık masalla akan mum dizgini
büyütür bakışımın gökyüzünü



yağmurlu bir şehrin düşünde dolunay açıyorum
Gülüyor Ihlamurlar
ne söylesem bağırıyor
bir kapı ve
Ses..

buradayım..

hüznün ağzında iri gül gibi
akşamları öğütlüyorum aşka
tarçın kokulu sözler kavruluyor
gözlerimde işliği mavinin
harman sessizliği

İnceden ve
İpekten

...