Gün doğsun saçlarına
Saçlarını bana getir simsiyah, kime değil
Bir gurbet güneşinde bak nasıl üşüyorum
Özlemin dolaşır damarlarımda
Ayrılık paslı bir bıçak misali saplanır
Bitmeyen yollar gibi
Geceler gibi uzar yalnızlık.
Askıda kalmış mutluluk bizi bekler
Çarpıntılarım bir melodi olur usulca
Hüzün kuşları getirir şarkımızı.

Gözlerim bir ateş, bir kanlı deniz olur
İç içebildiğin kadar, dert şaraplarından.
Sakla beni Eylül harmanlarına
Sakla açılmayan çiçek çiçek umutlarıma
Yüreğimde tropikal bir ateş !
Muson yağmurları sırtlamış
Bir bulut gezinir gözlerimde.

Uzadıkça uzuyor ayrılıklara sarılı yarınlarım
Adını haykıramadığım dipsiz kuyularda
Zincire vurulu umutlarım.
Beni anlayabilir mi , bana uzanamayan ellerin
İbibik kuşlarının en lanetlisi gagalar durur...
Tutunmaya çalıştığım hayallerimi.

Kimsesizliğimde vuruyor vuran tepeme
Katlolan özgürlüğümün
Mor, simsiyah akşamlarında
Karanlıklar ağ tutmuş duvarlarımda
Solmuş leylaklarım kokusu çok uzak.

Ben
Gözyaşı dökülmeden
Kuyulara tutsak bir cesetim
Beni kim anlaR...


Günay Koçak 24.08.2022