Eylül bir hüzün mü
Yoksa gözleri mi sonbaharın
İkindi saçlarında akşam gülleri
Bahar rüzgarları çoktan esip çekildi pencerelerden
Nedendir denizin meltemleri
Gülmüyor sensiz gözlerime
Ayrılığın bir dolu zehirden kadeh gibi
İçiyorum sensiz akşamlarımda

Bu şehirde
Sessizliğe bürünmüş beni düşün
Artık umuda verelim düşlerimizi
Sever miyim artık yaşamı
Mutlu olabilirmiyiz bilmem
Yapraklar tek tek dökülür eylülde
Sana anılarımdan bahsedeceğim bu gece
Bir şarkılı seslenişle uzanacağım rüyana
Benliğimizi dolduran özlemlerimizi gidereceğiz
Martılar hüznünü anlatırken sonbahara

Sana geleceğim, ya da sen bu sonbaharda
Bir heyecanla doluyum, sığamıyorum sokaklara
Çoğu kez gün batıncaya kadar koşuyorum
Anılardan ... anılara
O eski günlerimizi büyütüyorum gözlerimde
Sana geleceğim sıcak bir sonbaharda
İki damla yaş gözlerimde
Sence masallaşmış
Unutulmuş yağmur gecelerinden
O gündü hatırladığım
Seni alıp en uzak kente götüren tren
Kapkaraydı, zebaniydi bende, merhametsiz
Bakabildiğimce uzundu raylar
Sanki uğursuz bir akşamdı
Ve bir dumandı ufukta seninle kaybolan
Umutlarımı, kalbimi alıp götürmüş
İşte siyah gülüm
O gün, bu gün
Hiç bir şeyi değiştirmedi
Dünyanın dönüşü

Rüzgarlar esti serinletmedi yüreğimde ateşi
Üşüyemediğim karlar yağdı dağlarımıza
Terkedip gittiğin bu sefil şehrin üstüne
Yağmurlar yağdı ıslanamadığım
Deli - dolu
Ilık sabahlara açıldı gün
Güller tomurcuklandı dallarında
Koklayamadığım
Ve... hüzün saçan gülüşleriyle
Yine döndü kaç mevsim sonra
Göçmen kuşlar
Bilmem kaçıncı bahardı unuttum
Sensiz
Gülemediğim

Günay Koçak

23. 08. 2024