Gözlerim
Geçip giden ömrüme hesap sordular
Hesap sordular iki yüzlü insanların
Hayatı zehreden
Hep bakışları içimi acıtan
O ruhsuz yıllara
Hesap sorsa da gözlerim
Kim, ne hesabı verecek ki

Unutmak istiyorum tüm acıları
Yeniden umutla çarpsın kalbim
Bir film dönüp duruyor beynimde
Bitmeyen acı sahneleri
Silse zaman, yeniden başa sarsa
Boş bir film
Ve ; hayatın güzelliklerini yaşasam

Bir bayram yeriymiş dünya
Bir rüyanın içindeyim sanki
Uyansam, rüyadan rüyalara
Dünya günlük güneşlik
Bir bayram sabahının
Güneşin ilk sıcaklığını, ışığını yaydığı
Bir bahar sabahı
İnsanlar mutlu... çocuklar mutlu
Ölmüyor çocuklar... aç ve açıkta değil
Dünya mutlu, insanlar mutlu
Bir bayram sabahına uyanıyorum
Hemen yanımda kırmızı papuçlarım
Bir bayram yerine koşuyorum
Herkes mutlu

Uçuyorlar salıncaklarla
Salıncaktayım, kahkahalarım
Yıldızlara ulaşıyor
Öyle hızlı uçuyorum ki
Alis’in ülkesinde buluyorum kendimi
Elimde sihirli bir değnek
Değiştiriyorum dünyayı
Her şey günlük güneşlik
Ben ne diyorum ?
Cenneti anlatıyorum sanki
’Keşke ’ diyorum

Günay Koçak

6. 09. 2024