Ağlamaklı gecelere nöbet tutuyor gözlerim
İçimde binbir türküsü özlemlerin
Beni hüzünler diyarına bırakma ne olur
Acıların neresinden başlasam bilmem ki
Öyle bir feryat var içimde yıllara sığmaz
Bu kaçıncı şarkı, kaçıncı şiir
Unuttum saymakla bitmiyor dertler

Tutsak etme artık beni sensiz gecelere
Hasretin zaten başka bir işkence
Ayrılığa esir düşen yalnız ikimiz
Yaşamak zor gelir ne yapsam
İçimde kördüğüm düşünceler , çıkamam
Hıçkırıklar düğümlenir boğazımda
Sağanaklar kuşatmış pencereleri

Bir eylül müjdesi diyordum belki
Yorgun bulutlar dizilmiş gözlerime
Sağnak bir akşamın sıkıntısı içimde
Çay kokulu akşamlar da avutmuyor beni
Yitirdim hayallerimdeki pembe rüyaları
Kalbimi acıtıyor artık dost yüzlü düşmanlar
Alışamadım artık ayrılığa
Hüzünler peşimi bırakmadı gittin diye
Ciğerlerim mapusane duvarı
Kirpiklerime gardiyan oturmuş bekler
Sana şimdi uzaklardan yazıyorum
Belkide çok yakınımda bekliyorsun
O halde
Yılları saydım mı, sayamadım mı ?
Yüzüne hasret bırakıldım onca seneler

Bir garip aşktı yüreğimde sayıklayan
Beni hem yaralı, hem sensiz bırakan
Biliyor musun
Yazmazdım ben bu mektupları
Sen olmasan
Gözlerin olmasa, adındaki gizli sır olmasa
Yaşamanın ağırlığını duydum sen olmayınca
Yerleri her çiğnediğimde
Adımlarımı korkuyla attığımda
Yokluğunda ne kazandın ne kaybettin
Diye, bana sorarsan ; o korkusuz gözlerimden
Hiç bir şey kalmadı diyorum
Gözlerime bakamıyorum aynalarda

Yitik bir hikaye yine karaladıklarım
Yüreğimin sensizlikten söylediği hep
Yanık türküsü bu
Ezanlar seslenirken yine sensiz akşama
Sabahı bekleyecek umutlarım yine
Belki kim bilir ? belki gelirsin diye
Bu sonbahar gökkuşağı gülümsesin
Yetim kalan akşamlarıma

Günay Koçak

10. 09. 2024