Bir yıldız kaydı gökyüzünden aydınlattı geceyi
Bir çocuk ağladı ana rahminde
Hıçkırıkları duyuluyordu inledikçe
Karanlık gecenin koyu sohbetinde
Ay ışığı vuruyordu kaldırımlara
Kalksam yerimden düşmekten korkarım
Adımlarım sensizliğin yarışında

Kim bilir bu kaçıncı boşalan kadehim
Bir ben mi duyar gibiyim bu sesi gecede
Yoksa gece mi ağlıyor içimde
Bir hayal mi bu,yerli yersiz düşlerimde
Uykusuz gözlerimden yaşlar süzüldükçe
İki yürek kavruldu harlı bir ateş söndükçe

Bir kadın iniltisinde,sol yanım acıdı
Körleşti gözleri isyan ettikçe
Bu kaçıncı kendimi kaybedişim bilmiyorum
Gözlerim ağlamaklı yine demir alıyor
Rotasını yitirmiş bir gemi eşliğinde
Paslı bir hançer yüreğimde yokluğuna batıyor
Martılar çığlık çığlığa ağlıyor
Rüzgârlar savuruyor sensizliği uzaklara
Yine de yankılanıyor sesin kulağımın duvarlarında
Yitiriyorum seni bir kez daha üşüyen avuçlarımda
YEŞİLIRMAK