Güneş yanığı şiirler çalıyor kapımı
Dinle başımda esen çöl rüzgarlarını
Dinle, dinle içimde feryadeden şarkıyı... dinle de
Ağla
Gözlerimde ummanlar dolusu hasretin
Ayaklarıma prangalar vurulmuş
Sensizim gelemiyorum
O tutuklu mekanlarına
Yumsam gözümü içimdesin siyah gül
Açsam gözümü karşımdasın
Bir kart üzerinde...ışıltılı gözlerinle

Bu kaçıncı mektup
Dinle çığlıklarını yüreğimin
Kulağım kapı sesinde
Penceremde uğuldayan fırtına
Saçlarımda kar serpintisi
Dallarda teleşlı seslenişleri kuşların
Bir şarkı dinliyorum...yakıyor sensizlikte
’’Bütün zalim kullarını sen affetsen ben affetmem ’’
Deniz dalgalarının sesini dinliyorum
Saatin tik takları odamda
Kalbimde sızım sızlanıyor
Kırıyor yokluğun bir yanımı
Güller hasretine boyun büküyor
Sana ninni söylüyor çocukluğum

Cebimde kırışık mektupların var
Yeniden okumak istiyorum
Şarkılar terkediyor sokaklarımı
’’Usandım gecelerden’’ diyor müslüm
Kaybolup gidiyor yaşama isteğim
Gözlerime katran gibi bir hüzün çöküyor
Ayrılık değil hasretin öldürüyor beni
Pencereme siyah bulutlar oturuyor
Ağlamak istiyorum
Yazmak bir yerde yoruyor mektuplarını
Sabaha az kaldı hala düşünüyorum
Kuşların sesi çınlıyor kulaklarımda

Dinle dinle artık şarkımı
Karanlıklar hakim oldu tüm aydınlıklara
Özgürlük yerini tutsaklığa bıraktı
Sarı bir hüzne boyandı tüm mevsimler
Sırt çevirdi gündüzler gecelere
Öyle sarıp sarmalarım ki
Gözlerini yüreğimin en ince yerine
Kimse görmez içimdeki seni
Yalnızlığım ve yokluğun
Herkeste seni ansıtır

Seni soruyorum sabahları güneşe
Yalnızlığım bulutlarda seni ansıtır
Her şey yarım yamalak... hüzne boyalı şafaklar
Serin rüzgarlarda yalnızlığım
Her baktığım yer seni ansıtır

Bak yine ’’Veda Busesi’’seni yansıtır
İçimdeki alevden ayrılıkları
Kim bilecek ?

Günay Koçak

14. 08. 2024








2