Gözlerinde ben bir hayli zaman
Gözlerinin hücresinde prangalı mahkumum
Umurumda değil gittiğinden bu zaman
Aydınlık sabahları yaşamak haram gibi
Yalnızlıklardı koştuğum, bir ömre bedel sanki
Şimdi neye yarar tattığım yalnızlıklar
Mevsimlerim kış, belkide sonbahar akşamı

Yaralı şu kalbimde senin hüznün yaşarken
İçimde uzaklığının hıçkırıkları varken
O ağlamaklı, o uzun yolculuk sararken
Çığ gibi üzerime geldi tüm yaşanan acılar
Mevsimleri unuttum, soldum sonbahar akşamı

Bırakın diyorum artık , bırakın acı vedanın
Hasretiyle kırılıp büküldüğüm sevdanın
O hiç erişemediğim ben, hiç gelmeyen ferdanın
Senin solan yüzün hayli bir zamanın
Benim hicranı ile dolduğum o sonbahar akşamı

Yeniden vuslat bulsa, şu acıyan kalbimi
Yaşadığım hatırlar, yaşadığım senle sevgimi
Konuşmam bir daha ; ne ayrılık hüzünü
Islak gecelerin korkusunda büyüyen yüzünü
Bir özlemin aleviyle seyrettim her sonbahar akşamı

Ağlama artık bitir yaşları ömrümüzden
Bir efsane olacak ; dönüşün sevgimizken
Dilime dolanıyor o en güzel şarkılar
Dört yandan duman duman yüreğimi bürüyor
Düşler içinde seninle bu sonbahar akşamı


Günay Koçak

7. 08.2024