Kalemler tükettim yığınla
Kalbimin sayfalarına yazdım seni
Hep seni yazdım seni okudum
Sığdıramadığım satırlarıma
Seni anlatıyordum yağmurlu akşamlarıma...
Bir şiir oldu yokluğun, bir destan bitmeyen.

Anlatamıyordum kimselere hüznümü
İçimdeki şarkılara söylüyordum seni
Unutulmayan.
Vedasız gidişini unutmuyor yüreğim
Bir veda şarkısı oldun dudaklarımda
Bir hiç uğruna döktük
Okyanuslar dolusu yaşları
Ve solan sevilerimizi; bir hiç uğruna yitirdik.

Hatıra olsun bu veda şarkısı tüm evrene
Bütün haksızlıkları böyle görmeyenlere
Görüpte aslında aldırmayan ruhsuzlara
Nasıl, nasıl ’insanım’diye...
Bir yılan olan; yılandan beter isimsizlere
Gözlerime, gözyaşıma inanan
Gerçek sevenlere anlayanlara
Sende katıl veda şarkıma...
Ellerimden tut.


Günay Koçak 23.08.2022