Sen gideli dinmedi yağmurları penceremin
Sensiz doğmadı güneş sabahıma bir daha.
Mevsimler kışmıydı, baharmıydı
Unuttum ...
Ufkuma açılan ; sabahmıydı , akşammıydı
Bilemedim
Güneş o gün son defa öptü dağları
Bildiğim bir şarkı vardı
Şimdi unuttum ...

Bulutlar yağmurunu kirpiklerime yükledi
Bu serinlik dökülür mü bilmem
Yüreğimdeki yanardağ közüne ?
Dindirir mi sensizlik acılarını yüreğimden.
Aradığım bir şey var ; şimdi gecem gündüzüme karıştı
Sen yoksun ;
Yalan bu mutluluk öyküsü ...

Penceremde menekşeler boyun büküyor
Sisler kaplamış karlı yolları
Sana gelmeye yol bulamıyorum.
Sen gelmiyorsun diye
Bahar da yerini
Bıraktı Sonbahar’a
Gecenin karanlığı, sırıl sıklam yokluğun
Islak gecelerimin kim versin hesabını ?
*
Şimdi ben ; her şeyin en mutsuzunu yaşıyorum
Böyle yapayalnız, akşam gibi kimsesiz.
Issız kuyular gibiyim
Güneşi siyah bir tül içinde götürdüler ...
Şimdi sessiz ağlar yapraklar
Şimdi gözlerimde bir çift kor !
Her kes musmutlu evlerinde ...
Zındanlardan öte tüm evrenim gel !!!
Gözlerimde akşam oldu...
GÜNEŞ !.. Doğarmısın ?..


Günay Koçak

19. 08. 2024