10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1451
Okunma

Gün aşırı bir vakitte ufuk kızıl kızıldı
Yokluğa yolculuk apansız kapıma dayandı
Kaçmaya tedbir almaya bile gerek duymadım
Gelişi öylesine pervasız öylesine ayan beyandı
Ortalık sütliman değil kıpkırmızı yangın yeriydi
Ekmek yandı güller yandı denizlerde su yandı
Ben varlığımın peşinde doludizgin koşarken
Bütün renkler sırayla yokluğa boyandı
Azıksız çıktığım yokluğun bu son seferinde
Gün doğuşuyla karşıma çıkmaz çöller uyandı
Yokluğun rüyasına yok yok diyerek yatarken
*Şöyle bir maziye baktım da sadece bir andı.
Muhammed Mehmet Gül