Huzur evinin cam kenarında duran, gözlerimi sakın unutma
Evlat,
seni beklerken sıcaktan güneş yüzümü kavurdu .
Hayat zaten yerden yere attı bedenimi savurdu
Baban ölene kadar gece gündüz çalışıp doyurdu
Zaman akıp geçti gençliğimi abuk sabuk kavurdu
Huzur evinde bekleyen bu
Yüreğimi unutma Evlat

....,,,

.......
,...,....

........


Dişlerim yok artik sebzeli yemekleri çiğneyemem
Biliyorsun artık seni istesemde besleyemem
Kapılmışım sonu gelmiş hayatımın rüzgarına
Düşerim artık istesemde yanina gelemem

Bugün anneler günü dedi hemşireler
Döküldü yağmur gibi yaşlar açıldı şemsiyeler
Rahman emretmiş gökten indi hediyeler
Gelirsen davetiye gönderir cennetteki melaikeler
Huzur evinde kaybolan bu yüreği unutma be evlat

Misafirin olsaydım bir köşede
Susar sığardım
Ekmegin az ise tokum derdim Aç karnına yatardım
Paran yoksa sen uyurken cebine sessizce koyardım
Huzurun kaçmasın diye dilimi kesip ruj ile boyardım
Huzur evinde kalmış kolları unutma Evlat

Hayatımın son deminde sana on beş kuruş miras biriktirdim
Içimdeki gökdelenlerden kule yapip teraslar diktirdim
Bir kitap yazdım gündüzüm oniki gecem yirmi dört saat
Sen gelmedin çilem katlandı yaş pasta gibi oldum kat kat
Doktorlar uyutuyor zamanım kalmadı geleceksin hangi saat
Huzur evinde kalmış cenazeni unutma Evlat..,..

.....,.....
Unutma evlât ne edersin kendine edersin kendi kendine
Düşme dünya malına
düşme sakın
huzur evlerinde
geride kalır
aklın ......



Serbest şiir
Ayşe caniberk
Gümüş kalpler
20mart 2021