sözlüklerin hatrını saymıyoruz artık
çünkü her kelimenin gizli bi anlamı var aramızda..
örneğin "susmak" mesela,
en iyi anlaştığımız kelime!
ne haddime-li şeylerdeyse
en çok bizim hakkımız var.

ben senin düşen yaprakları
tutmaya çalışmanı seviyorum biraz
sonbaharın süper kahramanı...
saçların rüzgardan pelerin sırtında..
uçmayı bilmiyorsun ama...
düşmenin kitabını yazmışsın..

bense düşümde,
peşinden koşup duran bi bulutum
dizlerinin altına serilmeye çalışıyorum yaralanmasın diye
unutuyorum biraz sudan ibaret olduğumu...
yine de bir bardağa doluyorum bazen
serinliyor için..
oh diyorum!
bi boka yaradı kütlem.

bu gün cuma imiş,
ne önemi var!
ben senin zamanı büken ellerini seviyorum!
ruhuma sarılınca neredeymişim, saat kaçmış
ne zaman uyurmuş insanlar,
ne zaman uyanırmış..
ben senin geceyi gündüz eden
yanlarını seviyorum biraz..

sonra bir yıkım başlıyor evrende,
oturuyoruz seninle salaş bir meyhaneye
rakı diyoruz! başlıyorum hikayeye...

düşlerden bir gün,
bir civciv çıkmış yola..
sırtında bambu ormanları...

rakı diyoruz, daha rakı.
ışıyor yüzünün ardında deniz..
hangi kente güneş doğsa sende hissediyorum..
geçiyor hengameyle gün
ben senin akşamlarını seviyorum..