1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
515
Okunma
her yeni gün Allah’ım,
kesilmiş bi et gibi tenimden, eksiltiyor beni!
bi parçamı koyuyorum otobüs duraklarında
kaldırım taşlarında biraz daha..
biraz daha yastığımda,
başımı her kaldırdığımda....
beni ölümle kutsa.
ama Allah’ım...
biliyor musun ?
bana sorsaydın insan olmazdım,
kim bilir ? belki okyanusta bir damla...
gürül gürül bir ırmak ya da..
bi çiçek, en kötüsü bir karınca..
beni ölümle kutsa...
zaten pek beceremedim,
zaten hepimiz
pek beceremedik..
bu insan olma dalgasını!..
kırılmış bir bardak gibi
sızıp gitti içimizden merhamet,
iyi niyet, ve daha neler neler..
sen iyisi mi bizi azat et dünyanın labiretinden..
balkonu salona kat genişlesin cehennem..
ha! kovalayacaksa akrep yelkovanı
bir sur’ sesini duyulana kadar illa..
varlığının hatrına bi kıyak geç bana..
beni,
ölümle kutsa.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz