BÜYÜK KIRGIZ ŞAİRİ KOCOGELDİ KULTEGİN’İN KALEMİNDEN ÇEVİREN KALMAMAT KULAMSHAEV.

Pencerenin şu açılan gözünden
Serçe girmiş bu odaya kaçarak.
Oldu tutsak yanılırca sözünden,
Boğulurca kaldı halsiz, şaşarak.

Aldatarak onu sonra özgürlük,
Sınar gibi cam ardından bakıyor.
Kaç kere de kanadını söktürüp,
Kaç kere de tekrar kanat takıyor.

Kapar yolu bir şey gözle görünmez,
Var gücüyle kanat çırpar, yorulmaz.
Çırpmazsa da sanki öze dönülmez,
Özgürlüğün kapısıysa korunmaz.

Şaşaalı şu iki kavak ağacı,
Gövdeleri kucak almaz kocaman.
Dallarıysa geçen işbu yamacı,
Özgürlüğe kavuşmakta... of aman!

Kucağımda nazla, sözle yâr yine,
Öper İken yüze vurdu ar yine,
Yumruğunu tuttum hâlâ ateşti ,
Yumruk için beni çekti kendine.

...Neler gözle görülmez hiç, nedense,
Aldanırsın, olur hem bir felaket.
Eğer yüzsüz yüz olsaydı herkeste
Aldanmışlık olmazdı hiç nedamet...