KAVAK YELLERİ

Büyük Kırgız edibi rahmetli şair Salican Ciğitov’un "Eleji/Üzüntü" adlı şiiri.
Çeviren: Kalmamat KULAMSHAEV


Sonbaharda burağanlı bir gece,
Uyku kaçar, rüzgâr çalar telleri.
Uğuldayıp pencereden bir nice
Girmeyesin bunlu kavak yelleri!

Yaprak sesi için için dert salar...
Beste yanık yanık durmaz dert çalar.
Uyku içine apansız hem sert dalar;
Gönlü incitme bunlu kavak yelleri...

Esmeyesin ey kavaklar, kavaklar...
Eserseniz asla sökmez şafaklar!
Mazinin sisinde puslu ufuklar;
Savurmayın bunlu kavak yelleri...

Esme kavak esme! Çıkmaz seslerim,
Essen ağlar durur benim hislerim...

Kışlağımda yükseklerde merada,
Yamaçtaki meskenlerin orada
Bin kavaklı baba bahçem nerede
Esen mutlu, kutlu kavak yelleri!

O zamanlar; mut içinde çocuktuk,
Oynar iken kuş, kelebek çok tuttuk.
Neler yaptık, neler ettik bir çıktık,
Artık onun ninnisini unuttuk,
Şefkatlice esen kavak yelleri!

Esme kavak, üzer beni seslerin.
Essen ağlar durur benim hislerim…

Çamlar ile boy ölçüşür idiler,
A’beyimle ikimize yeğdiler
Saba yeli geçer iken dediler:
“Uyumayın kalkın size geldiler.”
Görklü yazda esen kavak yelleri!

Esme kavak, üzer beni seslerin.
Essen ağlar durur benim hislerim…

Annem öldü, babam dahi ardından,
Amansız bir hastalığın derdinden
Vefatıyla sarstı beni derinden,
Vedalaşır gibi yakın ferdinden
Vefayla ağıt yaktı kavak yelleri!

Esme kavak, üzer beni seslerin.
Essen ağlar durur benim hislerim…

Geçip giden bu zaman kuş misali,
Geçen zaman yaşlanır, var mı halli?
Hey kıymetli derdin keder timsali:
Esmeyesin bunlu kavak yelleri!

Kaçınılmaz olsa dahi ölümüm,
Az bir ömrüm kalsa yoktur elimim.
Kaçmıyorum, hâlâ akl-ı selimim
Avutasın bunlu kavak yelleri!

Esme kavak, yeller ilen, esmeyin.
Eserseniz mutluluğum kesmeyin
Elem, keder basar beni neyleyim?..