Adımla çağrılmadığım gecelere misafirim
Koynumda beslediğim usturalara kör
Ellerim sığınacak bir kuyu bulamaz üstelik…

Kimsenin Yusuf’u olamadım
Kimseye de Züleyha diyemedim, kıskandım
Kutsanmış tek şiirim yok
Ardına düştüğüm düşlerin kıblesi yok
Zulada tek dal sigara
Yok…

Adımın verilmediği sokaklara şairim
Ve bilirim
Sandallar biraz akşamdan kalmadır
Öpsen bu şehrin denizi bile bir başkadır
Tadını seversin de
Tuzuna alışamazsın…

Sahafları zengindir mesela
Sarrafları şair
Ve çalınmış tek bir şiir kitabı bulamazsın…

Simitleri martılar satar
Çocukları aşık olur, kedileri saygılıdır
Mezarlıkları bile en az elli yedi katlıdır
Ve bu sene moda kefenler
Beyaz yakalıdır…

Bilsen bu şehrin insanı bile bir başkadır
Huyunu seversin de suyuna alışamazsın
Sevişirken bile hep bir acelesi vardır
Üç dakikada bir kalkan akvaryumları vardır…

Dedim ya
Adınla açılmadığın yaralara neştersin!
Bilemezsin, belki çaldığın kapı
Onun kapısıdır
Girmeden bilemezsin…
Açtığını sandığın o yara
Akşamdan kalmadır
Başkasınındır belki
Öpmeden bilemezsin…

Ve ardında bir yaralıyı
Bırakıp da gidemezsin…
Bir gölgeyi, bir gölgeye
İstesen de ilikleyemezsin…