Kavına hasret kibrit gibi bekliyorum
Yansam yandığımla kalacağım
Bir başkasının dudağındaki sigaraya…

Nerde eksik bıraktıysam
Oradan kanattım kabuk bağlamış yaralarımı
Kanasam kanadığımla kalacağım
Bir başkasının yarım bıraktığı
Açık kalp ameliyatına…

Son çıkışı çoktan kaçırdım
Yol karanlık…
Ve dönsem döndüğümle kalacağım
Çoktan yüzüme kapanmış kapılara…

Oysa dudakların
Kimsenin dilini bilmediği
Kadim bir kitap…

Benim okumaya doyamadığım satırlarını
Rafına süs diye koyana da aşk olsun…

Şarjöründe sırasını bekleyen
Bir uslu mermiyim
Vursam vurduğumla kalacağım
Benim için ağarmayan şakaklara…

Oysa özlemek ne basit bir kelime
Tuz ne kısa, yara ne mübhem kelime…

Mavisine yüz süremedim denizinin
Tuzunda eriyemedim gözlerinin
Rengini tadamadım
Sesini koklayamadım
Kınalı ellerinden öpemedim
Bir tuzlu kahveni içemedim yar…
Tadım…
Tuzum…
Yaram…
Derdim…

Beni falında çıkarmayan
Kahveye de aşk olsun!