İnsanoğlu , neden yetinmezsin verilen nimete?
Say ki tüm hazineler senin elinde
Gücü, kuvveti,ikb+ali, bir de şatavatı da ekle,…
Sonu var mı arzuların,hırsın,ihtirasların
Gör ki, merhamet yoksunudur çoğu insanların.

Medeniyet denilen kabuğa saklanmışlar çoğu belli ki,
İşitmez olmuşlar ahu zarları,bakar da görmezler türlü fenalıkları
Sığmamış zemine, göğe yükselmiş mazlumun çığlıkları
Kördür gözleri de gönülleri de, haddi çoktan aşmış bencillikleri
Teslim olmuşlar şuursuzca,kapatmışlar sevgilere gönüllerini
Sökün etmelidir merhametle bizi kemiren çirkinlikleri.

Bir karanlık var üstünde beşerin, zifirî bir karanlık
Kimi açlıkla, yoksullukla,kimi de can derdinde insanların
Birileri derdinde hırsıyla lüksün,birileri de bir lokma ve hırkanın
Acınacak durumdadır insanlığı, ,insanların!

Kalplere sağanak sağanak sevgi indiğinde,
Kem gözlerle bakmaya ebeden haya edildiğinde
Cennet gibi bir yeryüzü düşlendiğinde,
Arama Kaf Dağı`nda, oki senin oldukça yakınında
Dimağında,kaleminde,resminde,tebessümündedir merhamet.


Oğuzhan KÜLTE