Urgan niyetine
Dar ağacına asılı duran damarlarıma
Nefesini asmışlar galiba
Sırtındaki yaralardan tanıdım seni
Bir de ciğerinden akan kanın kokusundan
Parmaklarımın ucuyla dokundum
Üvez ağacının meyveleri gibi
Çok kalabalıktı acıların
Öpesim geldi yaralarından
Keşmir kumaşından dokunmuş
Bir halıyı koklar gibi...

Hatırlar mısın bilmem;
Gecenin gün ışığını dölleyip,
Acılar doğurduğu bir vakitte gitmiştin
Karanlık çökünce titreyen pencereden
Kıkırdayarak gülümsemiştin bana
Terimi kanatmıştı gülüşün.
Halbuki sen yanımdayken
Tüm hatalarımı örtüyordu işlediğin günahlar
Cehennemde yer kalmıyordu bana
Çünkü sen; hazan mevsimi gelince
Dalından düşüp ölen yapraklarımı yıkıyordun...

Ahh dostum ne güzel yanıyordu ümitlerimiz
Tıpkı kapı eşiğinde üfüren rüzgarda
Titreyen bir mumun alevi gibi.
Gitmeseydin keşke buralardan;
Adına bir şiir yazılmadan...