0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
3659
Okunma
Bir kere ıslanınca İstanbul’un yağmurlarında
Ne kadar kalın ip kullanırsan kullan;
Ruhun, astarından başlıyor yırtılmaya.
Dişlerinin arasından sızıyor acıların
Mevsimin güzünü beklemeden,
İçinden bir yaprak kopuyor hep.
Fazla değil, birkaç zaman sonra
Gözyaşlarının içinde secde ettiği,
Sancılı bir mabet oluyor gözlerin.
Sonra çok kancık kahkahalar yükseliyor,
Katran karası fabrika dumanlarından.
Çoğu zaman unutmak istesen de
Unutturmuyor hiç mendil satan çocuklar;
Ne kadar ağlaman gerektiğini.
5.0
100% (3)
