Ambalajı bozulmamış karamsarlıklarımla
Ve raf ömrü çoktan dolmuş sabrımla
Gittiğin o günden beri,
Zamanın kepenklerine asılı bekliyorum.
Yirmi dokuz harften yapılmış başlıksız bir tespihle
Her gün seni yazıp, sabırla seni çekiştiriyoruz.
Kelime temizleyen saçı sakalına karışmış çöpçülerle
Sabah ezanı okunur okunmaz, bıkıp usanmadan
Senin olmadığın tüm cümleleri süpürüyoruz.
Kirlenmiş cümleleri ayrı bir rafa koyup diziyoruz
Tüm cümleler bir yana, sen bir yana oluyorsun.

Sonra ruhumun trajedilerle süslü vitrininde
Ölmüş yanlarıma kefenler beğeniyorum
Paspasın altına süpürülmüş hatıralarda
Seni hatırlatacak portatif acıları seçiyorum
Prematüre yalanlarla avutuyorum kendimi
İç çekiyor damarımda hıçkırığı tutmuş kanlar
Azılı ve kızgın harfler damlıyor kâğıdıma
Başı okşanacak yetim bir cümle arıyor kalemim
Dişleri çekilmiş kalemimdeki tüm cümlelerin
Sancıyor çatlamış dudağımdaki izlerin
İnfaz ediliyor bu sabah tüm hatıralarım
Ruhumun tavanına asılı bulunuyor
Ölüp ölüp dirilen boynu bükük umutlarım...

Derken bir halüsinasyon korteji geçiyor önümden
Gözlerin en önde ve elinde bir mitralyöz
Yanaklarında yanan kırmızı bir ışık
Gamzen bir bülbülün kanatlarında
Sesin hüzzam oluyor kulaklarımın sahnesinde
Saçlarının kâkülü çiçeklerle raks ediyor
Dökülüyor yüreğimden bir damla kan dudağına
Sen bilmezsin beni düşürdüğün bu halleri
Umutlarım bileklerinden kelepçelenmiş
Siren sesleri ile uzaklaştırılıyor ömrümden
Gözlerin, öldürmek için eğitilmiş bir melek
Ben ise ölümün beşiğinde sallanan bir bebek…