Açık unuttuğum kalbimin penceresinden
Silkelerken tüm acılarımı
İçeri girdiğini fark etmedim
Odalarımı gezmişsin bir bir
Masamın üzerindeki notları dağıtmışsın
Yere düşürmüşsün fotoğrafımızı
Bölüşülmeye hazır hayatımı
Helalleşmeye bile gerek duymadan
Bir bütün olarak yakıp gitmişsin..

Seni telaşlı ve hızlı adımlarla
Yüreğimden çıkarken görmüşler
Sesin ölmek üzereymiş hüzünden
Küpelerini kulağına takıp
Ölecek bir döşek arıyormuşsun bana
Anlayamamışsın galiba
Gittiğin o günden beri
Gözlerine asmıştım zaten ben kendimi...

Ağıtlar, acılar ve pişmanlıklar
Sığınmaya çalışıyor bedenime
Mevsimler uzanıyor bir bir
Yalnızlığın çok uzaktan bana bakıyor
Ne yapabilirim ki;
Güneş toparlanıp gidince buralardan
Gölgesiz kaldı ömrümüzün geri kalanı
Denizi bir gemiye yükler gibi
Yüklenip gittik artık bu hayattan..
.....