Siyah çiçekli aynalardan rüzgar içiyor çocuklar
Anne göğsünde sırmalı ölümler yoksul alevi yağmalarken
Yüzümün penceresinde inzal kuşları hangi sevince çarklasa hüznü
Kırılıyor bahçeler/
Mor yaldızlı akşamlar/
Çığlık harmanlı korkuların dilinde
Beştaş oynayan çocukluğumun soluğu
Kar kadar yalnız
-üşüyorum-





N’olur gül yağan akşamlara katın
Ezberimde sevdası aşkın
Ayışığı saçlarından dökülürken ten’e esmerliğim
Uyumasam da olur bugün
Ruhumla emzirdiğim sesim
Yeşerirken karanlığa bir fidan gibi
N’olur barış koyun gözüme bakan resmin adını
Aşk yanarken yüreğimin çıplağına
Tutuklu gövdem bahara
Karar kıldığım ışığımın gölgesi
Yüzümün penceresinde koyu mavi
Sağım/solum
Önüm/arkam
Hep aynı dalgınlık
Sevişelim biraz
Ölümler su taşıyorken derine
Hadi ölelim
Ölelim biraz





Korkma
Yol engebeli olsa da
ikindi ağızlarında ince harfli müjdelerin
Av umudu alnım
Ve içinde sönmeyen yangının
Diri sessizliği..
Nereye essem düşerim sonsuz maviliğinde iklimin ki
Menzilini şaşırmaz ay
Hem kuşların dilini iyi bilirim
Özlemlerin ve zamanın
Ve
Ölmenin

...