Hayatı uzun uzun öpmeler sarstı
Bunu bir taşa çarptığımda anladım
...

Gecede mum gibi yanıp sönen koridor duvarlarında kan
Bilmem kimlerin eli ağaç gibi duran yalnızlıklar..



Bugün ay silerken gözyaşımı
Ilk defa arkama bakarak ve
Üstelik yakarak geçmişi şiir yazıyorum
Kentler giriyor birbirini kovalayarak içeri
Geçelim diyorum köprüleri..geçelim
Irmağın boyuna akıp giden gerçekler
Yumruğumu bulutlayınca
Küçük bir kız çocuğuna sesleniyorum
Kapa gözlerini sarsılırken gökyüzü




Bugün katılaşırken sis gözlü gece
Ilk defa kumsalları uyandırıp ve
Sevişerek yağmurla kendimi acıtıyorum
Içimden dışıma yürüyen gölgeler
Uçurtma sürülerini seyrederken balkonlardan
Ahh sizi görmek ne hoş
Defterimde,sakalları yüzüne yapışmış tarlaların
Kılcal damarlarını unutuyorum
Toplayıp parçalarımı oyuncak bir arabayla
Kulakları öldürüyorum kaldırımlar ıpıslak
Ne bilsin kuşlar burda hiçbir şeyin
Kalaba durduğunu




Bugün gözbebeğime sırtüstü yatarken geçmiş
Ilk defa bacaklarını kırıyorum rıhtımların ve
Sıcak dilimde şarkılar buz
Ana avrat karanlığa seslenen ağızların teline
Sokakları süpürüp ayağımın altındaki zemine
Saksılar diziyorum morlu ve allı
Ah sizi görmek ne hoş
Çatladı yüzsüz sözlerin omurgası
Tenimde çiçekler
Kesip saçlarını kökünden zamanın
Sabahı,sabahı
Uyandırıyorum




Bu şiir hiçkimsenin




O lal laaa
Bugün yeniden doğdum
Öldü kabuğunda hasta ruhluların
Kanatlarımı açıp sonsuza bağırıyorum