Gökyüzü don/du...





Dudaklarımda gül yaprağı ömrü
Uzandığımda pencerelere
Güneşten başka ne kalmıştır geriye...


Kuyudan sabrı çeken gün aklı
Çocuk seslerini duyar mı sokağa çıktığımda
Kulaklarımda kendini bilmez uçurum
Bir ırmağın türküsüyle suya düşen
Yine derinlerde yüzüyorum mutlaka
Kelimeler sekerken ip üstünde
Şiirler toparlayamıyor beni
Yalnızlık bulutsu ağırlığın yükünde
Sessizliği emziren ayna lal

-hiç mi bahar gelmez bu kente
Çoğalıp durdukça kuşlar-


D/üşüyorum
Ayşığı/
Fesleğenler
Herşeyle bir



Kendi kalabalığım beni tanımıyor
Üstelik
Uçurtmaları koparılan rüzgarla dans ediyor ayaklarım
D/üşüyorum
Üşüdüğümü unutarak
Ellerim,
Duvarlara uçaklar çiziyor
Yollar ağlıyor


Kim bekler ki seni küçüğüm
Alabildiğince koş
Sakın yitirme umudu
Dilimin ucunda uzunca sessizlik
Bana biraz gökyüzü ver
Karanlığın tenha göğsünde
Kuytu bir yerdeyim..

-kanatlarına iyi bak-
’Sevgi kuşun kanadında’


Hayallerin peşinden koşmak
Bulutların üstüne çıkmak gibi
Zaman herşeyin ilacı/
Herşey zamanla doğru.


Bekle beni döneceğim küçüğüm