Beklemeliyim
biliyorum yine gelmeyeceksin...
bir günde binlerce yıl kalmış gibi , yorgun yine heyecanla
tavanda ölüme koşarken gözlerim
deli taylar gibi sefilce koşarken üstelik
duvarların sırtına çökmüş gülüyordu , bela gibi yüzün
cinlerin uykusuna uyanıyor ,
korkularıma dahi seni anlatıyordum



biliyorum
bu gökyüzünü dolduran karanlığın sebebi de sensin
kapatıyorum perdeleri
yabancısı kalıyorum kentin
kocaman bir boşluk
işte bak güneşin telaşı bundan , buz gibi soğudu hava
herkes benden bıkmış
hayat kayıtlarından adımı çıkartmıştı
belkide bu öfkeydi beni yaşatan


yalnızlık kendi başına gezgin
hayır ! benim derdim başka diyorum
neden anlatamıyorum , bu ikinci el yalnızlığıda istemiyorum
beni aldığınız yitik çağıma bırakın


sonra
elle tutulmaz hatalar yapıyorum
aşk adına
yalnızlık inadına
hepimiz böylece çekilmedik mi kuyumuza
böyle böyle
delirmedik mi
zaten hiç sosyal olma çabasında olmadım
insanları öldürecek haldeyim
onlar yalnızlıktan ne anlar
sahi beni kim anlar




yine uzak bir acıya eşlik ederek yürüyordum
zaman durmuş ,
her şey hızla seyir halinde
ben yine ağır aksak geçmişte seninle
hayalinle öyle çok uyumuşum
öyle uzun zaman yokmuşum kendimde
unutulmuş
unutmuşum seni , kendimle yarı yarıya işte
beni inkar eden dünyayı
unutmuşum hangi dili konuştuğumu
belkide ondan susmuştum



beklemeliyim yinede
bir kölenin hürriyeti beklediği gibi
daraldıkça kaburgamın kafesinde kalbim
eski bir tren penceresinden , rüzgarla dağlara kaçıp
her yankısı çağlara , çığ düşüren çığlık
ağlak bir bulut nefesimde
dinle!
---

O kadar çok seviyorum ki , Senden nefret ediyorum !