Ne korkunç bir hapishanedir insanın içi
Her hücresin de, yüzleşmeyi bekleyen bir başka sen...

---


Usul usul geçtim bugün kendimden
sevimsiz çocuklar gibi
hiç farkedilmeden, hiç kimseye görünmeden
bakmadım güneş batarken ki o renge
topladım hüznü, eline sarı bulaşmış ressam gibi
topladım ağaç diplerinden gölgemi
rüzgarı, toprağı öptüm alnından
bozdum saçlarını içimin
içim boyunca gittim kendimden
naber diyenlere, iyiyim deyip
üstümü başımı kirlettim kendine iyi bak sesleriyle
yanmadan, kanmadan
dilime doladım,
ağlamak hakkı elinden alınmış şarkıları
yüzüme kuramadığım cümleler astım
üzgünümsü, hiç birşeyliğin harf hatalarını
çıplak uyuyan mevsimi sevdim
daha yaşım on üçüm de
ellerini bırakıp, dokunmadan geçtim
aramızda nefes hikaye
karanlıktan korkuyorum
bu engel değil üstüne düşmemek için,
kıskanıyorken kalbimin yara izlerini dirseklerim
zaman yoklama alsa da
- yokum burada -
artık yokluğa bulaştım
uzak durun yıktığınız hayatımdan
şimdi en solgun bahar, ben kokuyor hava...