Çatılara tünemiş beyaz güvercinler gibiydi kar
Al yazmalı Ayşe teyzem yine pencere müdavini
Sonsuzluk rüyası gözbebeklerin de teğelli
Bahara göz kırpıyordu tenhalarda, şımarık aşıktı kış

Evin balkon altında duran,
Hey çocuk ! Bir bak
Bakkal Mehmet’ten bir sigara, bir de ekmek al
Hayatın bozuğunu da, dar sokaklara saç
Öksürüyorum bu nasıl kış, alengirli yani az
Hey avanak
Ya iyice ayaza kes
Ya güneşe yer aç

Ayşe teyzem meraklı, sever muhabbeti
Bir o kadar çok incedir yüreciği
Sabahın ilk lafını da çaktı
Evladım bu zamane çocukları da, çok hayırsız çıktı
Yani bir bardak çay yap da, çağırıver diyordu
Bir kara karga, bir ben dünyaya erkenci
Gel yapayım ayıpsın, Ayşe teyzem içelim
Önce efkarım demlensin
Çiçekler bu mevsim ölüdür bilmelisin
Kelebeklerden hiç bahsetmeyelim

Ne de çok varmış diyecekleri, bitiremedi
Yüzünde ki, her çizgideydi, kederinin ezgileri
Hadi diyordum anlat, sesin de bilgelik
Hadi, çay hala bir demlik
Belkilerin de, ah çekişlerinde neler gizliydi

Bizim sokak, her gün bayram yeri gibiydi
Daha dün gece , Veli amca naralar atıyordu
Dostluk muş,
Benim kapımda ki, köpektir dost ulan
Kentin tüm ışıkları, bizim sokağa düşüyordu sanki
Birde Yusucuklar etrafında gecenin şahanesi

En çok, pencere pervazlarına yayılmıştı geçmişin tozları
Seyyar satıcılar maşallah hiç aksatmazlardı
Eskici ! Beni de al, yenisiyle takas et diyesim vardı
Ankara’nın bir sokağı işte burası, yok gibi unutulan
Ah ! gibi tarihe yıkılan

Yine yüzünü döküyordu ağlayarak düşperest çocuk
Parası yetmemiş şekere, feryadı bomba
Ağlamalı belki de oturup yanına, şeker tadında
Bir ayçiçeği gibi olmalıydı, güne açmamız sonra

İşte sıradan bir gündü, evvelsi günden ertesine güne
Yarın, ne günlerdi diyeceğimiz, değilmi Ayşe teyze
Bizim sokakta, bir şarkı çalınırdı
Geçmişten kalmış ve uzak düşlerden hediye

’Ben seni unutmak için sevmedim’