tut ki sen yaşamak’sın, nefes aldığım
tut ki sen bahar’sın, göğsümde açan

yaşamak ve sen
nasıl güzel bir cümle değil mi?
sen yüreğime d/okunan en güzel cümlesin
gözlerine baktıkça özgürlüğü buldum,
gözlerini yumunca kaybettim seni.
sonra sustuk,
cansız bir beden gibi.

bazen
içimde
bir
mayın
patlamış
sanıyorum
öyle
paramparça
öyle
darmadağınım
pimini çekip
gitmişsin gibi.

yaşamak ve sen
yeryüzü ve gökyüzü arasında açan tek çiçek gibi
kızıl bir çiçek
kan revan

şimdi kaburgamın üzerimdesin.
tam da bu saatte üşür yüzüm.
ellerim yatağın soğuk örtüsünde,
öyle nefessiz, öyle bitkinim.
ve saç tellerinden öpüyorum.
dudağımdaki adına dokunan sessiz harfleri

ve belki ben senin aradığın eylül’üm.
hazan da, nazen de bir gül gibi açan

yaşamak ve sen
sen ve ben gibi

ibrahim dalkılıç

21/09/2015
23:20 izmir