Öyle bir zaman gelir ki , alıp başını gidersin...
büyük kapıları olan bu konakta yalnızsındır çünki...
üzerine gelirken bir bir ahşap kapılar,
merdivenleri ağır ağır çıkmak zorundasındır hayatın...
mor halkalar dolmuşdur gözkenarlarında, uykusuz sabahlarının ...
serersin ıssızlığın tek kalmışlığında dertlerini...beyaz çarşaflara...
ve bir okadar marur olmaktır amacın...
acıyı, kasveti kucaklarsın tüm cesaretini toplayıpda...
üşürsün gecenin alacakaranlığının verdiği loşlukta...
izlerini silsende kalır ,hatıraların...
sarılırsın umuduna , ümidini katarak tüm benliğinle ,
sahip çıkarsın geçmişine...istemesende...
bir bekleyiş başlar sabrının son deminde..
bilemezsin ki vakitsizdir demlenişler içerinde...
ve iç çekerek demlenirsin ,zamanın dikenli an dilimlerinde...
mayalandıkca mayalanır her devirdiğin mey kadehinde...
sarı bir gecenin vakti çıkagelir üzerine, düş kırıklığın birde...
sonbahar yaprağı gibi titrer yüreğin belkide..
sararmış sonbahar yaprağısındır ya...
savrulacağın yön bellimidir sence..?
çaresiz ,yönü nerden esecek bilmediğin, rüzgarı ...beklemektir talihin ....
ha gayret bedenim dayan...bekleyiş hep bize ve bizim gibilerine...
bir sonraki sonbaharı görecekse.
17.12.2009
kumsaldaki ayak izi