sen kalbime dokununca
yeniden yarattın kalbimi
yeniden sevdirdin
yeniden gülmeyi öğrettin kalbime

içimde yaşayan bir mevsim gibisin şimdi
kar altında kalsam
çiçek açıyor yüzüm
yağmur altında kalsam
gökkuşağı gibi rengarenk bakıyor gözlerim
fırtına kopsa bedenimde
güneş doğuyor göğsüme

aslında
bu dünya nasıl bir yer dediklerinde
sen yanımdaysan mükemmel bir yer diyorum
sen yoksan eğer
hiç yaşanılır gibi değil diyorum
sen dünyadan daha güzel bir şeysin
dünya senin yanında hiçbir şey gibi

ve yüreğimin dili sensin
seni konuşup
seni anlatıyor tüm evrene
seni yaşayıp
seninle nefes alıyor
seni düşünüp
seninle sabahlıyor
karanlık gecelerde
karanlık özlemlerde
karanlık düşlerde
karanlık şarkılarda

sen kalbime dokununca
yüreğimin çıkmaz sokakları
birdenbire güneşe açılan bir kapı gibi oldu
karşımda gökkuşağının yedi rengi
karşımda çocukların gülen yüzleri
karşımda kuşların sevişmeleri
karşımda kuruyan çiçeklerin filizlenmesi
karşımda bitmeyen savaşlara barış geldi

sen kalbime dokununca
İçimde bir çocuğun gülen yüzü gibi dolanıyordun
ve uçurtması tellere takılmış bir çocuk gibi sessizdi gece
ve içimdeki senle kalıyordum bu dünyada
çünkü sen dünyadan daha güzel bir şeydin
çünkü sen bu evrenin en güzel şiiriydin
yüreğimin tellerine takılmış
gökyüzüne özgürlük katıyordun

ibrahim dalkılıç

21.12.2020
22.15 izmir