Soğuk bir şehrin memeleriyle besliyorum yalnızlığımı
Göğsüme şehrin soğukluğuna direnen bir yıldız konuyor
Bir eşkiyanın serseri yüzü düşüyor ürkek bakışlarıma
Simsiyah bulutlar kaplıyor içimin kaldırımlarını ıslatarak
Ve ölümden beter bir soğuk ilişiyor kalbime
Kalbimde illegal bir aşk üşüyor
Doya doya bakamadan mülteci gözlerine
Sustukça seni biriktiriyorum
İçimde kendimi öldürerek
Şimdi karanlık bir odanın penceresinden bakıyorum sana
Eğilip alnından öpüyorum
Bir eşkiyanın serseri yüzündeki seni
Adın bir dağın kardelen çiçeğine verilmişti
Ama göğsümden besleniyordun
Göğsüm senin evindi
Evinden uzak bir kardelendin sen
Üstelik gülüstan şehrimdin benim
Şehrime hiç uğramadın
Ay’ı kucaklasam gelsem sana
Göğsümdeki kardeleni koklatsam
O kardelen sen koksan
Sen göğsümde kardelenimsin desem
Dokunur musun
Yüzümdeki eşkiya bakışlarıma
Öper misin ürkek sesimden
Ve söyler misin
Yüreğine kardelen olmaya geldim
Al beni koynunda sakla diye
Diyemezsin değil mi
Diyemezsin
Çünkü
Sen bende illegal bir aşk’ken
Kendinde bir sevda bile değildin
Ben seni aşk yaptım
Gözlerin şehrimin sokak lambası gibidir
Yasak ve sürgün şehrimde
Ben her gece gözlerinin içinde gezinirim
Her gece yalnızlığımla sevişiyorum gözlerinde
Ne olur bir daha gözlerini verme bana
Ölüyorum, dayanamıyorum gözlerine bakmaya
Üstelik gözlerinde yoktu şehrimde
Karanlıktı şehrim
Ben düşlerimi gözlerinle aydınlattım
Pusu kurulan ömrümü ateşlere vererek
Gerçekten hiç sevdim mi beni
Hiç bir beklenti içine girmeden
Sadece ben seni sevdiğim için
Yüreğimde yüreğini yaşattığım için
Seni sen olarak sevdiğim için
Gerçekten hiç sevdin mi beni
Nerede, kim olduğumu bilmeden
Hangi dili konuştuğumu bilmeden
Beni ben olduğum için sevdin mi
Ben seni sevdim
Yüreğimde bir kardeleni sever gibi sevdim
Üşürken, ölecekmişim gibi sevdim
İçimde yaşatıp, kendimi öldürecekmişim gibi sevdim
Üstelik kendi şehrimde militan türküler söyler gibi,
İllegal bir aşk’la sevdim seni

İbrahim DALKILIÇ {10.01.2014 // 05:15}