Gözlerinden öptüm, cehennemin cennetini
Yolculuklara çıkıp, şarkılar söyledim
Yol boyunca küçük köy evlerini seyredip
Bir vagonun penceresinden el salladım sana

Küçük kız çocukları oyun oynuyor sokaklarda
Sana bir hediye aldım, cebimde durur
Hediye dediğime bakma gücüm yetmedi bileziğe
Bir bahçeden gül kopardım, senin yüzün gibi

Bir akşam üzeri sana gelsem,
İkimizde duraklasak kapı eşiğinde
Kim o demeden kapıyı açsan,
Benim olduğumu düşünerek
Bir kardelen gibi karşımda dursan
Gözlerinde memleketimi görsem
Çocukluğu çalınan bir şehir gibi

Bir köy yerinden geçiyorum
Elma bahçeleri var
Yere döşen elmaları topluyor nasırlı eller
Peştemali gül desenli anneler
Oturmuş çorap örüyor

Gözlerinden öptüm, cehennemim cennetini
Hava akşam üzeri biraz karanlık
Birazda soğuk, rüzgar esiyor
Koşarak geçtim, martıların yanlarından
Balıklar can çekişiyor, kıyıya vuran dalgalarda

Bir akşam üzeri sana gelsem,
Dağınık saçlarınla kapıyı açıp, karşımda dursan
Ellerin bilirim üşümüştür
Soğuk ellerini tutsam sevgilim
Daha gece bitmeden
Şaşırıp öyle baka kalsan
Gözlerinin cennetiyle
Sonra gözlerinden öpsem
Cehennemin cennetini

Hiç susmadı şarkılar dilimde
Sana gelirken yüreğim
Bir dar sokaktan geçiyorum
Yol kenarında bir çocuk annesinin eteğini tutuyor
Ürkek gözlerini üzerime dikmiş
Gözlerine daldım daldım uyandım
Sen vardın gözlerinde
Gözlerinden öptüm, cehennemin cennetini

Baya uzun sürdü seni düşündüğüm
Bu kadar beklemiyordum, kendimde seni
Sen benimle geliyordun heryere
Hep koşuşup durmuşsun benimle
Denizleri, dağları aşmışız beraber
Vapur sesleri, martı çığlıklarını duymuşuz
Balıklara simit atmışız, karşıyaka sahilinde
Ve oturup ağlamışız, bir odanın karanlığında
Susmuşuz, hiç konuşmadan duvardaki resimlere bakıp

Bir akşam üzeri sana gelsem,
Menekşe kokulu çiçekler getirsem
Gözünü ovuşturan çocukların uykulu bakışlarını
Uykusundan uyandırsam
Soğuk ve yağmurlu tenimle sarılsam sana
Ve tütün kokan ellerini öpsem sevgilim
Ki, şehir uykusundan uyanmamıştır daha
Martılar deniz üstünde uçmaktadır


İbrahim DALKILIÇ