ruhumu gizlice çekip de alan sevgili
kalbimi yok mu saydın
duygusuz bir görkem mi olur deli
daha neyimi alacaksın
geriye ne kaldı ki canımdan gayri

yolundan kaçırmış olduğun mutluluklar
gönlüme dayalı bir hançer gibi kaldı acılar
öylesine duygu susuz ki gönlün
dört gözle bile çok zor görünüyorsun
dur da az bir şey bekle istersen
gözlüğümü hemen çıkarayım ki
sende hemen kaybolasın karşımdan
ilgisizce düştüğünde yüreğime
bağışlamadın bile adını
hiç düşünmedin mi boşluğunun
gün gelince hemen dolacağını

sen nerede ben nerede arada bir umman var sanki
elin elimde değil ben nerden bileyim o sıcaklığın ki
yel vurdu da alıp gitti misali

hiç tatmadığını ben görüp de bildiğim o hiçliğini
sevgi dalmamış ki hiç hüzünlü gözlere
bu yüzden aç ve susuzsun daima ilgilere
neden sen hep taşırsın ki elinde güçlüğünü
kabuk bağlatmışken vefasız sözlere
sen kalbimi şıpsevdi mi sandın hayin
zannettiğin kadar kolay mı kandım
ki yeter senin limanın da yandığım

sen hiç aşk gördün mü sen aşk
öylesine zor ki onun uçurumundan kaymak
ilk başta güven isterim vefa isterim
hele ki illa da emek
sevgiyle bağrından beklerim dostluğunu
sonra ruh ikizi gibi hislerle okşamalısın ruhumu
bir ahu gibi bir bakışta yakmalısın içimi
çiçek bahçesinde bile yek beni görmeli gözlerin
candan yanıp ölümüne de sevmelisin beni
sen kaktüsü bağrına basabilir misin ki sen
her dikende beni görüp de doğurabilir misin
çok minnacık bir beden
mezara dek sen nesin kimsin hissedip de demeden

bu olmamalı işte öyle acur da fücur da her şeyi aramak
bir düşün ki sen mi sahipsin her şeye
elinde olan yüreğinin büyüklüğüyle ölçülür
nasibi yoksa kişinin insanlıkta
varsın da benden ırak kalsın gönlü kısıra analık haram
istesen de istemesen de ben asla günaha el uzatamam

sevgiye bir ölçü say beni hücrelerinle ağlayana dek
ölümse ölüm neyleyim ki ben temelsiz bir sevgiyi
yükseklerden beklersin madem ki aradığını ilgiyi
temel bende kalsın bana toprak yeter
varsın çatı da senin oluversin ki
rüzgarla hasbıhalde uçarken sende parçalanışını göster…



(2109.2015) AZAP…